रात्रभर खिडकीबाहेर दिसणारा
चंद्राचा चतकोर चघळीत
तो सुन्न बसून होता
त्या सैरभैर मन:स्थितीत
त्याने आठवणींचा
आसवांत केलेला अनुवाद
कागदभर विखुरला होता...
जो पहाट किरणानी स्वाहा केला.
एक काव्य जगाला अज्ञातच राहून गेलं.
गुरु ठाकूर
गुरु ठाकूर
कित्येक काव्य रात्रीच्या अंधारात स्फुरतात.... पहाट होताच विरून जातात... जगाला अज्ञात राहतात
ReplyDelete