आस

आभाळावर 

चंद्र टांगूनी

फरार होतो

 दिवस बेरका

रात्र आंधळी 

हसते गाली

टाकुनिया 

निश्वास पोरका

नैराश्याची 

निघते खपली 

आठवणींना 

उकळी फुटते

निर्वासित 

स्वप्नांची वस्ती

आस ऊद्याची 

लावून निजते

- गुरु ठाकुर